basvw
Picos de Europa, 2024
Ik ben Bas Verweij en ik werk op het snijvlak van strategie en maken. Ik ontwerp met een zoekend oog, luisterend geheugen en vormende precisie.
Als interaction / UX designer geef ik richting aan complexe vraagstukken en verbind ik gebruikersbehoeften met technische en organisatorische realiteit.
Mijn werk beweegt tussen technologie, ruimte, geluid en gevoel. Ik denk al doende, bouw om te begrijpen, en geloof in maatwerk boven(op) generiek. Mijn werk is contextgedreven, systemisch en ontworpen om echt te passen. Mijn interfaces, ruimtes en ervaringen zijn niet dwingend, maar uitnodigend – intuïtief, ontvouwend en gericht op betekenisvolle interactie.
Met een BA in Interaction Design aan de HKU, een lange achtergrond in visueel en ruimtelijk ontwerp en en een sterke affiniteit met het maken muziek, analoge instrumenten en systeemdenken, werk ik graag daar waar mens en technologie elkaar ontmoeten, als onderdelen van één beweging. Ik geloof dat goede ontwerpen ontstaan door aandachtig (terug)luisteren en observeren; het materiaal, de context, de gebruiker – en naar wat misschien niet direct aan de oppervlakte ligt.
Als kind van de vroege jaren 80 vertrouw ik op het analoge en duik in met onverminderde verbazing in het digitale. Mijn werkt schreeuwt (meestal) niet om aandacht, maar nodigt uit… tot gebruik, verwondering of verstilling.
In alles wat ik ontwerp loopt een onderstroom van helderheid, soms verstopt, soms juist open en bloot. Goede processen zich niet laten forceren, maar kunnen wel vormgegeven kunnen worden – lichamelijk, responsief, met genoeg ruimte voor het onverwachte.
Ik geloof in ontwerpen die ruimte geven – ademen – in plaats van dichtgesmeerd zijn en altijd maar om aandacht smeken.
Met de komst van generatieve AI, zie ik juist ruimte ontstaan om weer te kiezen; voor autonomie, voor expressie, voor systemen die zich aanpassen in plaats van opgelegd zijn. Technologie als verlengstuk van wat je zou willen vinden, niet als dwingende trechter die voortaan alles voor jou beslist.
Ik ben Bas Verweij en ontwerp met luisterend geheugen, een zoekend oog en vormende precisie
Ik werk op het snijvlak van strategie en maken. Als interaction / UX designer geef ik richting aan complexe vraagstukken — ik verbind gebruikersbehoeften met technische en organisatorische realiteit. Mijn werk beweegt tussen technologie, ruimte, geluid en gevoel. Ik denk al doende, bouw om te begrijpen, en geloof in maatwerk boven(op) generiek. Mijn werk is contextgedreven, systemisch en ontworpen om echt te passen. Mijn installaties, interfaces, ruimtes en ervaringen zijn niet dwingend, maar uitnodigend – intuïtief, ontvouwend en gericht op betekenisvolle interactie.
Met een BA in Interaction Design aan de HKU, een lange achtergrond in visueel en ruimtelijk ontwerp en en een sterke affiniteit met het maken muziek, analoge instrumenten en systeemdenken, werk ik graag daar waar mens en technologie elkaar ontmoeten, als onderdelen van één beweging. Ik geloof dat goede ontwerpen ontstaan door aandachtig (terug)luisteren; naar het materiaal, de context, de gebruiker – en naar wat misschien niet direct zichtbaar is.
Als kind van de vroege jaren 80 vertrouw ik op het analoge en duik in met onverminderde verbazing in het digitale. Mijn werkt schreeuwt (meestal) niet om aandacht, maar nodigt uit – tot gebruik, verwondering of verstilling.
In alles wat ik ontwerp loopt een onderstroom van helderheid, soms verstopt, soms juist open en bloot. Goede processen zich niet laten forceren, maar kunnen wel vormgegeven kunnen worden – lichamelijk, responsief, met genoeg ruimte voor het onverwachte.
Ik geloof in ontwerpen die ruimte geven – ademen – in plaats van dichtgesmeerd zijn en overal om aandacht smeken.
Nu, met de komst van generatieve AI, zie ik opnieuw ruimte ontstaan om weer te kiezen; voor autonomie, voor expressie, voor systemen die zich aanpassen in plaats van opgelegd zijn. Technologie als verlengstuk van wat je zou willen vinden, niet als dwingende trechter die alles voor jou beslist.
Ik onderzoek, ontwerp, maak en begeleid.
Mijn werk ontstaat in de ruimte tussen zintuig en vorm — waar intuïtie een precisie-instrument wordt. Als een luisterend organisme beweeg ik door materiaal, ruimte en techniek.
Ik maak werk dat niet vraagt om overtuigen, maar om aanwezigheid. In mijn ruimtelijke en digitale experimenten ontstaan plekken waar je anders kunt kijken en handelen: nieuwe paden ontstaan naast de oude. Het gaat om de beweging — tussen wat verschijnt en weer mag verdwijnen.
Als begeleider zie ik mijn rol niet als richting geven, maar als ruimte scheppen. Ik help anderen hun eigen subtiele precisie te vinden: het moment waarop iets klopt, weer mag ademen, goed valt.
Maken – in brede zin – is voor mij een vorm van denken; het experiment wordt een zichtbaar proces.
Mijn werk verbindt spel, onderzoek, technologie en lichamelijke ervaring. Ik bouw instrumenten, landschappen, interfaces en oefeningen. Altijd met dezelfde vraag: hoe kan dit een plek worden waar iemand zichzelf tegenkomt — of juist totaal mag verliezen?
Ik ben Bas Verweij en ontwerp met luisterend geheugen, een zoekend oog en vormende precisie
Ik werk op het snijvlak van strategie en maken. Als interaction / UX designer geef ik richting aan complexe vraagstukken — ik verbind gebruikersbehoeften met technische en organisatorische realiteit. Mijn werk beweegt tussen technologie, ruimte, geluid en gevoel. Ik denk al doende, bouw om te begrijpen, en geloof in maatwerk boven(op) generiek. Mijn werk is contextgedreven, systemisch en ontworpen om echt te passen. Mijn installaties, interfaces, ruimtes en ervaringen zijn niet dwingend, maar uitnodigend – intuïtief, ontvouwend en gericht op betekenisvolle interactie.
Met een BA in Interaction Design aan de HKU, een lange achtergrond in visueel en ruimtelijk ontwerp en en een sterke affiniteit met het maken muziek, analoge instrumenten en systeemdenken, werk ik graag daar waar mens en technologie elkaar ontmoeten, als onderdelen van één beweging. Ik geloof dat goede ontwerpen ontstaan door aandachtig (terug)luisteren; naar het materiaal, de context, de gebruiker – en naar wat misschien niet direct zichtbaar is.
Als kind van de vroege jaren 80 vertrouw ik op het analoge en duik in met onverminderde verbazing in het digitale. Mijn werkt schreeuwt (meestal) niet om aandacht, maar nodigt uit – tot gebruik, verwondering of verstilling.
In alles wat ik ontwerp loopt een onderstroom van helderheid, soms verstopt, soms juist open en bloot. Goede processen zich niet laten forceren, maar kunnen wel vormgegeven kunnen worden – lichamelijk, responsief, met genoeg ruimte voor het onverwachte.
Ik geloof in ontwerpen die ruimte geven – ademen – in plaats van dichtgesmeerd zijn en overal om aandacht smeken.
Nu, met de komst van generatieve AI, zie ik opnieuw ruimte ontstaan om weer te kiezen; voor autonomie, voor expressie, voor systemen die zich aanpassen in plaats van opgelegd zijn. Technologie als verlengstuk van wat je zou willen vinden, niet als dwingende trechter die alles voor jou beslist.
